(ที่เห็นเป็นอะไรขาวๆห้อยอยู่ที่คอ นั่นเป็นถ้วยน้ำค่ะ ของใครก็ดูแลกันเองค่ะ)
เด็กๆไปกัน 13 คน แต่มีครูฝึกตั้ง 7 คน..สัดส่วนเจ๋งจริงๆเลย ตอนแรกแม่นึกว่าจะฝึกกันเข้ม ใครทำไม่ได้ต้องมีการลงโทษ แต่ขออภัยนะคะ...ดูเบื้องหลังสิคะ มีกลุ่มคุณครู และพ่อแม่ที่ตามไปให้กำลังใจนั่งดูกันอยู่ 10 กว่าคน ฮ่า ฮ่า ฮ่า...ครูฝึกเลยไม่ค่อยกล้าดุ แต่ตอนหลังครูสุไปกระซิบให้ครูฝึกช่วยแกล้งดุ เพิ่มเสียงเข้มๆ พี่ทหารเลยเพิ่มเสียงเข้มได้อยู่นาทีเดียว พอเห็นเด็กๆหน้าสลดก็สงสาร..เลิกแผนเข้ม มาเป็นพี่ทหารใจดีเหมือนเดิม
ต่อมาพี่ทหารสอนผูกเงิื่อน เด็กๆตั้งใจกันมากค่ะ
ใครทำไม่ได้พี่ก็ช่วยสอนน้อง พี่เม็กก้าสอนธีธัชอยู่ค่ะ
แล้วพี่ทหารก็สอนการปฐมพยาบาล
จริงๆแล้วเด็กๆต้องเรียนการกางเต๊นท์ แต่ฝนตกลงมาก็ฺเลยต้องย้ายกันเข้าไปเรียนกันในโรงยิม
โปรแกรมถัดมา...ดูค้างคาวบินออกจากถ้ำระฆัง เด็กๆได้นั่งรถทหารคันโตไปกันที่ด้านหลังค่าย แต่พอดีฝนตกปรอยๆ เด็กก็เลยต้องนั่งดูกันบนรถ รูปนี้พี่ทหารกำลังเล่าเรื่องค้างคาวให้เด็กๆฟังค่ะ
รูปนี้ถ่ายจากด้านนอก...เห็นรถคันโตๆ และพี่ทหารแหย่ธีญาและธัญญาค่ะ
รอกันซักพักเจ้าค้างคาวก็บินออกมากันเป็นทิวแถว
เด็กๆตื่นเต้นร้องว้าวกันใหญ่เลย
หลังจากดูค้างคาวเสร็จก็ถึงเวลาทานอาหาร เราทานกันที่ห้องประชุมกันกว้างขวาง ทานกันบนพื้นเนี่ยล่ะค่ะ สะอาดค่ะ...เพราะเด็กๆใส่ถุงเท้าวิ่งเช็ดให้ทั่วห้องเชียวค่ะ
แต่ละคนทานกันอย่างหิวโหยค่ะ
พอเสร็จแล้วก็มีการเล่นเกมกัน ได้ลุ้นกันตัวโก่ง ได้หัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง
ใครเล่นแพ้ก็ออกมาเต้น แมงมุมท้องป่อง ซึ่งสมัยแม่เรียนเนี่ย..มันเป็นเพลงสำหรับลงโทษ เพราะคนออกมาเต้นจะอายมาก แต่สำหรับเด็กๆแล้วเนี่ย แย่งกันออกมาเต้นค่ะ! สุดท้ายเลยให้เต้นกันให้หมดเลยแล้วกัน
คนที่อยากเต้นมากสุดก็น้องบุ๋นเนี่ยล่ะค่ะ ขวัญใจพี่ทหารเลยนะคะเนี่ย
ต่อมาก็มีกิจกรรมสันทนาการ เล่นกันในห้องประชุมเนี่ยล่ะค่ะ ลืมเล่าค่ะว่านอกจากปฐมธรรม 13 คนแล้ว ยังมีน้องเจได(หนุ่มน้อยในเสื้อสีแดง)มาร่วมกลุ่มด้วยค่ะ น้องเจไดอายุ 7 ปีค่ะ เรียนแบบโฮมสคูลที่ราชบุรีนี้เอง โดยเน้นไปทางด้านกีฬา ทั้งเทนนิส ว่ายน้ำ และกอล์ฟ ตัวแค่นี้แต่ได้เหรียญและถ้วยรางวัลมาเต็มบ้านแล้วค่ะ ต่อไปเราคงได้เห็นเจไดเป็นนักกีฬาระดับโลกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
กิจกรรมสันทนาการ เริ่มต้นด้วยการล้วงไห ไม่ค่อยรุ่งค่ะ เพราะน้องกันที่อยู่คนแรก เดินออกมาบอกเพื่อนๆหมดว่าในนั้นมีอะไร โฮ่ โฮ่ แต่หลายๆคนก็ยังหวาดเสียวที่ต้องล้วงมือลงไปในไหค่ะ
ต่อมาก็เล่นใบ้คำ ซึ่งก็ตอบถูกกันส่วนใหญ่
เกมกระซิบ
เกมผ่านห่วงจากคนแรกไปคนสุดท้าย โดยมือจับกันอยู่
แล้วคืนนั้นเด็กๆก็แยกย้ายไปนอน โดยเด็กๆจะแยกนอนกันเอง ห้องละ 2-3 คน โดยไม่มีผู้ใหญ่นอนด้วย ส่วนพ่อโก้และแม่อ้อจองบ้านพักแยกออกไปค่ะ ส่วนเด็กๆตื่นแต่เช้าไปออกกำลังกาย แล้วทานข้าวเช้า ที่นี่ เด็กๆต้องล้างจานเองด้วยค่ะ
กิจกรรมแรกคือ ปีนหน้าผาจำลอง เริ่มต้นด้วยการแจ้งกฏ กติกา มารยาทกันก่อน แต่เด็กๆช่างคุยเหลือเกิน พี่ทหารเลยให้เอามือไว้บนหัว
เริ่มต้นด้วย พี่เม็กก้าซึ่งมีประสบการณ์จากปีที่แล้ว ปีนขึ้นไปได้อย่างคล่องแคล่ว...น้องๆที่ดูอยู่ข้างล่าง ตื่นเต้น กรี๊ดกร๊าด...มันช่างน่าเล่นเหลือเกิน
แต่ละคนกระวีกระวาดรัดเชือกกันใหญ่
แต่พอขึ้นไปปีนกันจริงๆ เหงื่อตก พูดไม่ออกกันเป็นแถบ เพราะมันยากกว่าที่คิด ทั้งลื่น ทั้งสูง ทั้งเมื่อย โอว...ก็มันสูงจริงๆนะคะเนี่ย
ธีธัชเหงื่อตกติ๋งๆเลยค่ะ
แต่เด็กๆทุกคนก็พยายามกันเต็มที่ สาวน้อยมดตะนอยก็ไม่หวั่นค่ะ
พอขึ้นไปถึงข้างบนก็สั่นกระดิ่งแห่งชัยชนะ
ต้องตบมือให้กับทุกๆคนเลยค่ะ
ส่วนน้องสาว ธีญา กับธัญญา ยืนให้กำลังใจอยู่ข้างล่าง ดูลีลาคุณนายธัญญาสิคะ...น่าหมั่นไส้มาก
เธอจะถือกล้อง(อันที่พ่อโก้จับฉลากแลกซื้อมา 994 บาท) ใส่แว่นดำแล้วถ่ายรูปไปทั่ว มีอยู่ครั้งหนึ่งไปขอถ่ายรูปพี่ทหาร พี่เค้าก็ยืนเต๊ะท่าหล่อให้ธัญญ่าถ่ายรูป พอถ่ายเสร็จเธอก็กดดูรูปที่เพิ่งถ่ายไป แล้วเธอก็บ่นว่า "ดำปิ๊ดปี๋" แล้วก็เดินจากไปอย่างอารมณ์เสีย ทิ้งไว้ให้พี่ทหารยืนอ้าปากค้างอยู่ตรงนั้น พอได้สติก็ตัดพ้อว่า "ก็มาขอผมถ่ายรูปเอง แล้วยังมาบ่นอีก" วงถ่ายรูปเลยแตกด้วยประการฉะนี้
หลังจากทุกคนได้แสดงความกล้าหาญแล้ว ก็ถึงเวลาสนุก...โหนสลิงข้ามบึง ซึ่งตอนแรกที่ดูผ่านๆ..มันน่าหวาดเสียวมากค่ะ เพราะต้องโดดลงมาจากหอสูง
แต่เวลาเล่นจริงๆแล้ว มันสนุกมากเลยค่ะ ดูหน้าแต่ละคนสิคะ
บางคนก็มาเป็นแพ็คคู่ค่ะ ธีธัชมากับแม่ตุ้ย
ธีญามากับครูคม
พ่อโก้ก็เล่นด้วยคน แต่ต้องยกเท้าสูงค่ะ ไม่งั้นดอกบัวโค่นเป็นแถบ
ครูเจนเดินบนใบบัวค่ะ
จากนั้นก็มีสันทนาการ เล่นเกมกันอีก มีทั้งเหยียบลูกโป่ง
เก้าอี้ดนตรี
ทอมกับปัณณ์แย่งกันจนเก้าอี้ล้มเลยค่ะ
เกมส่งลูกปิงปอง
จากนั้นพี่ทหารก็แยกเอาเด็กๆไปขึ้นรถทหาร(ผู้ปกครองและคุณครูไม่ได้ไปด้วย) แล้วก็แกล้งทำเป็นน้ำมันหมด เพื่อให้เด็กๆลงเดิน ฝึกความอดทน แล้วก็เดินไปที่ลานหน้าโรงยิม เพื่อฝึกก่อเตาและทำอาหาร เมนูหรูของเด็กๆคือ มาม่าต้ม อร่อยรสเลิศเพราะหนูทำเอง
แล้วสุดท้ายก็ถึงเวลาลาจากกัน คุณครูทหารยืนเรียงแถวด้านหน้า 10 คน เด็กๆแสดงควาขอบคุณต่อพี่ทหารที่ให้ความรู้ และความสนุกแก่เด็กๆ พอพี่ทหารถามว่า "คราวหน้าจะมากันอีกให้ยกมือขึ้น" เด็กๆยกมือกันแข็งขันทุกคน
แล้วเด็กๆก็เข้าไปมอบของที่ระลึกให้แก่ครูทหารของเรา
สุดท้ายนี้ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่ค่ายบุรฉัตรที่ดูแลเด็กๆเป็นอย่างดี
ขอบคุณคุณครูสุ ครูเจน และครูคมสำหรับกิจกรรมแสนพิเศษอย่างนี้
ขอบคุณแม่หุยและครอบครัวที่ทำให้โครงการนี้ลุล่วงด้วยการวางแผน จัดการ วิ่งรอกรับส่งอาหาร และเป็นธุระให้ทุกๆเรื่อง
ขอบคุณค่ะ
แม่อ้อเล่าเรื่องประกอบภาพได้สนุกสนานมาก ๆ เลยค่ะ อดหัวเราะไม่ได้ตอนเจ้าธัญญาตัดพ้อพี่ทหาร ฮ่า ๆ ธีญาดูตัวสูงขึ้นเยอะนะคะ ส่วนพี่ธีธัชดูเต็มที่กับกิจกรรมครั้งนี้มาก ๆ เป็นประสบการณ์ดี ๆ ของเด็ก ๆ และครอบครัวนะคะ คิดถึงค่ะแม่อ้อ 